Bli sett

det er nok Herre

å vite        at du ser meg

sjølv om ikkje eg ser deg

frå eg vart fødd

har eg vore blind

mitt andelege auge er tåkete

og stumt

det livet som lever i hjartet

er det du som held liv i,

den trua som boblar i blodet

er det du som held oppe

mine avgrensa tankar

og retningslause ord

hadde vore støv i vinden

aske på sjøen

om ikkje du        og einast du

hadde kome og sett

og omslutta ein blind som meg

med kjærleik

Joh 9,1: Då Jesus kom gåande, fekk han sjå ein mann som hadde vore blind frå han var fødd.

 

Så nær mitt gråe hjarte

det er ikkje alle som ser

at innsida av hjartet er ei borg

barrikadert og bolta fast

av knuste draumar, håp – og sorg

auga stoppar ved fernissen

min askegrå fasade

strukturen min er prega

av merker etter hån

og endå tyngre kanonade

alt det synlege hos meg

er byggverk heilt på skakke,

og alle veit

eg har meg sjølv å takke –

berre Ein vågar seg nærme

nok – til å sjå

bønene frå eit vrak

der alt har gått i stå

alle mine rop om hjelp

dei skriblar eg med kritt;

tårene, som ingen ser

renn til alt vert kvitt

berre den

            som vågar seg heilt nær

som Du

kan sjå – og så forstå

og finne koden inn til hjartet

etterpå

Luk 19,5-7: Då Jesus kom dit, såg han opp og sa til han: «Sakkeus, skund deg og kom ned! For i dag må eg ta inn i ditt hus.» Då skunda han seg ned og tok imot Jesus med glede. Men alle som såg det, murra og sa: «Han har teke inn hos ein syndig mann.»

 

Ordre: Elsk!

han skreiv manualen på veggen;

den nye regelen

ein ordre om å elske

ein veg å gå – saman

så teikna han seg sjølv

på den same veggen,

og steig ut av flata

omfamna oss alle,

vi kunne kjenne hjarterytmen

og vart fylte av varmen

og gløden i auga smitta over til oss

slik –

sa han

og steig tilbake bak veggen,

og alt som stod att

var manualen

den sa det vi no hadde lese

i brennande skrift på eit hjarte

Joh 13, 34: Eit nytt bod gjev eg dykk: De skal elska kvarandre. Som eg har elska dykk, skal de elska kvarandre.