Så nær mitt gråe hjarte

det er ikkje alle som ser

at innsida av hjartet er ei borg

barrikadert og bolta fast

av knuste draumar, håp – og sorg

auga stoppar ved fernissen

min askegrå fasade

strukturen min er prega

av merker etter hån

og endå tyngre kanonade

alt det synlege hos meg

er byggverk heilt på skakke,

og alle veit

eg har meg sjølv å takke –

berre Ein vågar seg nærme

nok – til å sjå

bønene frå eit vrak

der alt har gått i stå

alle mine rop om hjelp

dei skriblar eg med kritt;

tårene, som ingen ser

renn til alt vert kvitt

berre den

            som vågar seg heilt nær

som Du

kan sjå – og så forstå

og finne koden inn til hjartet

etterpå

Luk 19,5-7: Då Jesus kom dit, såg han opp og sa til han: «Sakkeus, skund deg og kom ned! For i dag må eg ta inn i ditt hus.» Då skunda han seg ned og tok imot Jesus med glede. Men alle som såg det, murra og sa: «Han har teke inn hos ein syndig mann.»