Som eit mysteriumer Guds ord, som eit vatn
der vi ikkje ser botn
eller ein skog, med så mange tre
at det nesten er håplaust å starte å telje -
går du lenger inn, djupare ned
ser du djupare djupner, nye skogar,
som fjelltopp bak fjelltopp
bølgje etter bølgje;
det tek ikkje slutt
og dess meir av landskapet du kartlegg
dess opnare vert kartet, og terrenget vidar seg ut -
du kan symje i ordet heile livet
og oppleve
- når du kjem til vegs ende
på di ferd-
at du berre så vidt har starta på reisa
i den verda du vart fødd inn i
i dåpen
