Ikkje berre

stemma i øydemarka

er klar

som vårens siste snøfall

stille dekkjer den bakken,

skjuler verda

under sitt mjuke teppe

og det surklande vatnet

i slapset

varslar om andre tider;

eg er berre ei stemme

som vitnar

om underfulle ting som kjem

eg er berre eit menneske

i verda

Han skapte med sine ord

eg er berre eit spirande frø

eit barn

av den evige sommaren

eg er berre ein tenar, ei hand

ein fot

som går der min Konge ynskjer

men ikkje berre det –

nei, eg er ein ektefødt son

ein arving

hos kongen over alle kongar

Matt 3, 11: 
Eg døyper dykk med vatn til omvending. Men han som kjem etter meg, er sterkare enn eg. Eg er ikkje eingong verdig til å ta av han sandalane. Han skal døypa dykk med Den heilage ande og eld.