det er ikkje alle som ser
at innsida av hjartet er ei borg
barrikadert og bolta fast
av knuste draumar, håp – og sorg
auga stoppar ved fernissen
min askegrå fasade
strukturen min er prega
av merker
etter hån
og endå tyngre kanonade
alt det synlege hos meg
er byggverk heilt på skakke,
og alle veit
eg har meg sjølv å takke –
berre Ein vågar seg nærme
nok – til å
sjå
bønene frå eit vrak
der alt har
gått i stå
alle mine rop om hjelp
dei skriblar eg med kritt;
tårene, som ingen ser
renn til alt vert kvitt
berre den
som
vågar seg heilt nær
som Du
kan sjå – og så forstå
og finne koden inn til hjartet
etterpå
Luk 19,5-7: Då Jesus kom dit, såg han opp og sa til han: «Sakkeus, skund deg og kom ned! For i dag må eg ta inn i ditt hus.» Då skunda han seg ned og tok imot Jesus med glede. Men alle som såg det, murra og sa: «Han har teke inn hos ein syndig mann.»
