Under same jakta er det to andre møter som vert skjebnessvangre: Dei renn i senk ein båt frå ein gard i nabofjorden, og får seg dermed ein farleg fiende. Og endå viktigare: Han møter Eir for første gong.
Fleire år seinare møter me Arnar att på ein storgard ved fjorden, der han byggjer seg eit liv og planlegg den store utferda han drøymer om; Til Vinland. Saman med Eir. For Eir er der heile tida, anten i draumane hans eller i dei flyktige møta som ho så altfor ofte flyktar frå.
Der er nemleg eit hinder for kjærleiken. Eit hinder som synast å vere uoverstigeleg.
Tore Kvæven har nok ein gong skrive ein meisterleg roman, og teke utgangspunkt i den norrøne busetnaden på Grønland. Her budde vikingane og etterkommarane deira i fleire hundre år, før befolkninga flytta, døydde av svolt eller vart drepne av inuittane. I dag er den norrøne busetnaden fjern historie, men Kvæven klarar å gjere både folka og det harde livet svært levande, og klarar å gjere sjølv dei verste undergangsdrama vakre. Det er ikkje ufortent at Kvæven fekk Brageprisen i 2018 for denne boka!
