Grunnen til at eg i det heile skriv om serien her, er rollefiguren Joe Gargary, som er gift med hovudpersonen, Pip, si syster, og i starten av filmen den einaste som viser omsorg for den vesle guten. Joe er smed, og Pip drøymer naturleg nok om å bli smed han også.
Pip går nokre år i lære i smia, men så tar livet ei brå vending, og Pip snur ryggen til det gamle livet, Joe inkludert. Han vert lært opp til å bli ein gentleman, og ser fram til eit liv i sus og dus. Ein etter ein vert draumane knust, og til slutt står han igjen i smia til Joe, etter at Joe har brukt alle sine midlar til å betale gjelda hans. Den bortkomne sonen vender heim att, denne gongen audmjuk og skamfull. Joe gir han likevel ein stor klem, og seier: "Vi er like gode vener som vi alltid har vore!"
Viss ikkje det er eit flott bilete på Guds kjærleik til oss, så veit ikkje eg!
Denne filmserien så vi også på - og vi har nøyaktig samme tanker om denne Joe. Vi tenkte på den fortapte sønn - og hvilken kjærlighet faren viser når han kommer hjem. Ja, et flott bilde på Gud- Nydelig!! Og rørende! <3
SvarSlettSå vil jeg takke deg for året son har gått, for det fine du deler på bloggen din og for gode ord du legger igjen hos meg. Ønsker deg et velsignet nytt år - og jeg ser frem til å følge deg videre!