eg smakar på kontrasten i orda
brot
fred
som to motpolar, to lodd
på kvar side av ei vektstang
som knust og såra
reparert og lækt;
det eine utelukkar det andre
vissa om det store offeret
brenn seg inn som eit merke,
eit kors over hjartet mitt:
det som ein gong var knust
er no blitt heilt – i Han
Jes 53, 5: Men han vart såra for våre brot, knust for våre synder. Straffa låg på han, vi fekk fred, ved hans sår vart vi lækte.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar