Han bygde seg eit slott -

heile livet brukte han

minutt for minutt

på å leggje sandkorn på sandkorn

streke opp linjer

og reise nye veggar

og slottet steig opp frå sanden

som eit under stod tårna og skein

i lyset frå sola

og refleksjonen frå havet

så mange beundrande blikk

frå dei som gjekk forbi

og stadig veksande status

i sandstrandslottmiljøet

til slutt sette han siste skjelet på plass

og media fotograferte og jubla

og folkemengda beundra dette verket

bygd av éin mann

sjølv sette han seg i skuggen

og ville nyte synet av eit livsverk

men same natta byrja tidevatnet å stige

og neste morgon var der ingen spor tilbake

etter verken mannen eller slottet,

utanom ein haug med skjel

som andre sandslottbyggjarar

flokka seg rundt

og samla opp til sine eigne byggverk

Jes 55, 2: 
Kvifor bruka pengar

på det som ikkje er brød,
og arbeid på det som ikkje mettar?
Høyr no på meg,
så skal de få eta det som godt er,
og fryda dykk over feite retter.