Hendene ropar

han rullar saman skriftrullen

set seg

og ser oss inn i auga

ser de hendene

kviskrar eg

(med pust frå ei anna tid)

sjå på hendene – sjå nøye

snart skal dei lyftast frå jorda

festa til eit tre

og visne som ei grein utan sevje

snart vil nytt liv strøyme

inn i hendene

fylle denne forunderlege læraren dykkar

med den krafta han hadde før

han kom til oss

då vil fridomen kome til dykk

og nådeåret kan ta til –

så sjå nøye på hendene

kviskrar eg

de heldige som får sjå

hendene rope ut vår fridom

Luk 4, 18-21: 
           Herrens Ande er over meg,
           for han har salva meg
           til å forkynna ein god bodskap for fattige.
           Han har sendt meg for å ropa ut
           at fangar skal få fridom
           og at blinde skal få sjå,
           for å setja undertrykte fri
          og ropa ut eit nådeår frå Herren.
Så rulla han bokrullen saman, gav han til synagogetenaren og sette seg. Og alle som var i synagogen, heldt auga feste på han. Då tala han til dei og byrja slik: «I dag vart dette skriftordet oppfylt medan de høyrde på.»