Vak i denne natta

det kjem ei natt

då auga vil gli att

og søvnen kjem listande

som ein fiende, ei tåke, ein hypnotisør

utan eigen vilje

og eg vil prøve å kjempe imot

men bukke under for presset

då, Herre, då

meir enn nokon gong før

treng eg di kraft til å kjempe        ein kamp

mot tida, mot verda, mot     

            meg sjølv        først og fremst

for du kjenner meg

du har sett inn i mine inste lengslar

og veit at eg        trur

og lengtar etter å møte morgongryet

vaken, ståande        på kne        framfor deg

og du kjenner den sviktande meg

å, kor eg fryktar        det svikande hjartet

at eg ikkje skal halde mål –

Herre, vekk meg, støtt meg, hjelp meg

i møte med denne natta

for eg er redd

 

Matt 25,13: Så vak då, for de kjenner ikkje dagen eller timen.

Bli sett

det er nok Herre

å vite        at du ser meg

sjølv om ikkje eg ser deg

frå eg vart fødd

har eg vore blind

mitt andelege auge er tåkete

og stumt

det livet som lever i hjartet

er det du som held liv i,

den trua som boblar i blodet

er det du som held oppe

mine avgrensa tankar

og retningslause ord

hadde vore støv i vinden

aske på sjøen

om ikkje du        og einast du

hadde kome og sett

og omslutta ein blind som meg

med kjærleik

Joh 9,1: Då Jesus kom gåande, fekk han sjå ein mann som hadde vore blind frå han var fødd.

 

Magnetauge

auga dine

er magnetar        sitrande

av millionar watts styrke

mine        har så svake felt

at dei berre så vidt reagerer

men hjartet veit

hjartet forstår        og lengtar

etter blikket som kan bore seg inn

og dra meg til seg

ei handsrekking frå ein som       ser

djupare inn

enn der min eigen forstand kan nå

ser        og handlar

Matt 14,29-31: «Kom!» sa Jesus. Peter steig ut av båten og gjekk på vatnet bort til Jesus. Men då han såg kor hardt det bles, vart han redd. Han tok til å søkka, og ropa: «Herre, berg meg!» Med det same rette Jesus ut handa og greip han og sa: «Du lite truande – kvifor tvila du?»