Tomme hender

eg sit her på benken

og tørstar, eg svelt –

ropar etter smular, ber

om eit ord til mitt urolege hjarte

ein bodskap om forsoning,

noko som kan halde meg oppe

ei livline i mine indre stormar

eit anker å halde på

eller i det minste eit skilt, ei pil

som viser vegen mot målet –

men alt eg får

er tomme ord, jag etter vind

og dei same luftboblene

fylte av substanslause hjartekaloriar

-

eg rekk fram mine tomme hender

ropar i fortviling:

gje meg korset – gje meg håp!

Luk 12, 42-43:  Herren svara: «Kven er den trufaste og kloke hushaldaren, den som herren set over tenestefolket sitt så han skal gje dei mat i rette tid? Lukkeleg er den tenaren som herren finn i arbeid med dette når han kjem tilbake!