vi kjente ei rørsle i bakken
ei svak rumling
frå noko ukjent
såg kvarandre i auga,
såg tvilen som vaks
bak vide pupillar
kunne det vere
at det er
noko meir, noko usett -
for auga er ikkje mette
ikkje endå, på langt nær
og opne for erkjenningar
kanskje er det
at noko nytt, umerkeleg
veks i den skrinne hjarterota -
og vi stogga, slo leir
venta med tomme hender,
klare til å møte det nye
Takk for denne påminning også!
SvarSlett