Å mistolke intensjonar

I Josva 22 kan vi lese om ei litt spesiell hending. Israelsfolket har akkurat innteke det lova landet, og delt det mellom seg. Tre av ættene ha valt seg land på austsida av Jordanelva, men har vore med på å hærta resten av landet. No skal dei vende heim att, og har kryssa Jordan. På andre sida startar dei å bygge eit stort og flott alter.

Når dei andre ættene, på vestsida av Jordanelva, får høyre om dette, vert dei sinte og vil gå til krig. Tenk, her har dei opplevd at Gud har gjort store under og hjelpt dei til å få landet sitt, og det første dei tre ættene gjer når dei forlet landet, er å bygge eit nytt alter! Skulle dei forlate pakta med Gud så fort?

Heldigvis gjer dei øvrige ættene noko lurt før dei går til open krig mot "paktsbrytarane". Dei sender ut ein delegasjon som skal forhøyre seg om situasjonen, få avklart kva dette er for noko og så ta valet sitt ut frå det dei høyrer. Dei går altså ikkje til handling på ryktet dei høyrer, men ynskjer å få klart opp i situasjonen før dei går til aksjon. Akkurat det var veldig smart, for det viser seg at dei tre ættene slett ikkje har tenkt å bryte pakta. Dei har ikkje bygd eit alter for å ofre på eller tilbe andre gudar på. Dei har bygd det som eit minnesmerke, eit merke som skal stå som eit symbol på pakta med Gud, slik at dei oppveksande slektene ikkje skal gløyme kven dei høyrer til. Eigentleg ein utruleg flott intensjon! Dei såg kor viktig det er å minne etterslekta på avtalen med Gud, slik at dei ikkje sviktar den.

I dag er det nok også mange trushandlingar som kan mistolkast. Det er ikkje alltid vi oppfattar alle ting likt (Eigentleg veldig sjeldan, igrunn...), og det er lett å dømme andre utan å kjenne til alle fakta. Ta for eksempel den evigvarande musikkdebatten på 50-, 60-,70-, 80-, 90-, 00-talet... Kva type musikk kan spelast til ære for Gud? Eller debatten om løfta hender eller ikkje under lovsang... Eg kunne nemnt mange ting, og det er ofte store forskjellar mellom ulike trussamfunn på korleis ein gjennomfører forbønn, møter osv. Og så kan ein stå på kvar sin knaus, og rope over til dei andre, og meine at ein sjølv er den som har den absolutt riktige måten å gjere det på. Då gløymer ein å sjå på hjartene og intensjonane. Kanskje alle står med det same ynskjet om å ære Gud med liva sine, og så har ein funne ulike måtar å gjere det på? Kven veit...

Ein ting som har irritert meg ein del den siste tida, er den nye trenden med å bruke kors som motesymbol. Det har skjedd før, men har i vår blomstra opp att. Ein ser klesplagg med kors i store kjedebutikkar, ein ser modellar som går på catwalken med store kors rundt halsen og ein ser motereklamar der store kors er ein naturleg del av antrekket. Som her, for eksempel:

Dette irriterar meg, fordi korset er eit viktig symbol for meg. Det betyr noko, det har ei meining. Det er ikkje eit motesymbol, det symboliserar trua mi på ein død og oppstanden frelsar. Korset er for meg ein påminnar om alt det viktigaste i livet, alt det eg bygger livet mitt på.

At korset difor vert brukt som motesymbol, er noko eg ikkje kan like. At menneske korset ikkje betyr nokonting for, skal gå rundt og vifte med det, plagar meg.

Vent litt, sa eg: "Menneske korset ikkje betyr nokonting for?" Korleis kan eg vite det? Kva veit eg om intensjonane deira? Ok, så dømde eg visst ut frå det eg såg. Og trudde. Og antok...

Kanskje burde eg skjele litt til Josva 22 også på dette punktet, og tenkje som så at korset kanskje betyr noko for personen som har det på seg? Kva veit vel eg om hjartet, kanskje personen faktisk trur og ynskjer ei påminning om Jesus? Det er ikkje godt å seie, i alle fall ikkje før eg har sendt ut ein "delegasjon" og forhøyrt meg om stoda. Det er lurt å vite alle fakta, før ein går til "krig"...

Så får eg heller leve med at det er mote. Det øydelegg uansett ikkje korset si tyding for meg.