Theisen

Av og til lengtar eg tilbake

Til dei enklare tidene

Den gong middagen stod på bordet

Utan at eg måtte gjere noko for det

Den gong barne-tv

Var det einaste interessante på tv

Og eg ikkje trengte vurdere

Når eg skulle legge meg

Den gongen hadde eg laurdagspengar

og enkle økonomiske val

Ville eg vere i fred

låste eg døra til rommet mitt

På tv sat barne-tv dama i ro

Og annonserte med høgtideleg stemme

(Det, som mykje anna, er betre i dag)

Og vérmeldinga såg slik ut:

Vidar Theisen, 1933-2012

Vidar Theisen meldte solskin

Eller regn

Og flytta rundt på symbola

Heilt manuelt

Eg hugsar eg ynskte eg hadde ei slik tavle

Kanskje på rommet mitt

Kunne snurre den rundt

Og flytte symbola dit eg ville

Bror min herma etter Theisen

Eg trur ikkje han hadde blitt fornærma

hadde han høyrt det

Vi likte nemleg Theisen – det var noko med han

I dag lengtar eg tilbake

Til dei enkle dagane

Men dagane kjem aldri attende

Heller ikkje Theisen

Eller snurrekartet

Ordspel

Eg spelar ball
med orda
Tek rennefart
og dundrar til
Særleg mot dei tunge
og kronglete orda
Som kaleidoskop
Eller initiativ
Dei som trur dei er urørlege
berre i kraft av
si stilling

I andre omgang
får eg orda mot meg
Dei snur om, tek salto
og halv volley
Og sender meg hovudstups
ut av diktet

Jada, ordspel er alltid kjekt. Det er ei god kjensle dei gongane ein klarar å lag ordspel sjølv, men det er minst like kjekt å sjå alle dei finurlege og artige måtane folk kan snirkle til orda på. Ein klassikar er sjølvsagt Sverre Bjørstad Graff sine teikningar i Absurdgalleriet...

 Eg har også sansen for Lars Lauvik sine Oppgulp. Ein del gullkorn å finne der også, ja.

 Absurde matematikksituasjonar in my heart:

Og til slutt litt gatekunst. Ordspel det går an å grunne litt på!

Når det gjeld det å bli oppdatert på artige bilder, og få input og inspirasjon, er eg utruleg glad for at eg lever i internettet sin tidsalder!

Framtid og håp

Eg er snart ferdig med å lese gjennom boka til profeten Jeremia, og det har vore ei spennande, om enn litt depressiv, reise... Her er mykje ulykke og dom, og då særleg dei første 28 kapitla. 28! Her vert det sagt om att og om att, presisert og hamra inn: Folket har svikta, dommen vil komme, dei vil bli bortført til Babylon.

Kongane nektar å høyre på Jeremia. I staden set dei han i fengsel, og han opplever berre motbør. Og det er ikkje det at han har så vanvittig lyst til å forkynne dommen frå Gud, tvert om vert han motlaus av det heile. I kapittel 15 seier han dette:

         Ve meg, mor, at du fødde meg,
          ein mann i strid og krangel med heile landet.  (15,10)
          
Og i kapittel 20 går han så langt som å forbanne den dagen han vart fødd. Likevel fortset han å forkynne dei orda Gud seier til han, for då han bestemte seg for å slutte:

          Då var det som om det brann ein eld i mitt hjarte.
          Han var innestengd i knoklane mine.
          Eg streva for å stå imot,
          men eg greidde det ikkje.  (20,9)

Han klarte ikkje å stå imot kallet! Og til slutt gjekk det slik Gud sa: Folket vart teke til fange og bortført til Babylon, der dei måtte leve i eksil i 70 år. 

Det er altså mykje sorg og nød, dom og fengsel, krig og hemn i starten av boka til Jeremia. Men så skjer det noko i kapittel 29. Her er det som heile tonen i forkynninga endrar karakter, og Gud proklamerar at folket skal bli berga frå eksilet og igjen få bu i sitt eige heimland. Plutseleg er det trøyst og håp som står i fokus. To av mine favorittbibelvers dukkar opp i Jer 29, 11-12:

For eg veit kva tankar eg har med dykk, seier Herren, fredstankar og ikkje ulukketankar. Eg vil gje dykk framtid og von. Når de kallar på meg og kjem for å be til meg, vil eg høyra på dykk.

Folket som Jeremia talte til, hadde svikta på alle måtar og stelt seg dårleg til. Likevel har Gud gode tankar for framtida deira. Han vil gje dei håp!  

Det er sikkert fleire enn eg som ofte er litt forvirra når du les i Bibelen. Der står om assyrarar, egyptarar, babylonarar, persarar, medarar osv., og alle kjem og tek Jerusalem... Eg ynskjer gjerne å vite rekkefølgja, kven som tek landet frå kven og slikt. Eg har fått litt meir oversikt etter å ha lest i Jeremia, men likevel ikkje fullstendig. Difor vart eg veldig glad då eg kom over følgjande video-oversikt. Kanskje fleire enn meg som kan ha nytte av denne?:

Apropos arv

Eg har ein arv

Eg ikkje treng sloss for

Ein arv som ingen kan ta

Protestere på

Anklage meg for å ha stelt

Eller lurt til meg

Eg har ein arv

Ein enorm, umåleleg arv

Som gjer meg rik

Rikare enn du kan drøyme om

Så rik at eg sprenger skalaen,

Same kva for ein skala du bruker

Eg har ein arv

Ei ufortent gåve

Gitt til meg, i kjærleik

Eg deler den gjerne, for

den vert aldri mindre

same kor mykje eg gir

Ein dag har eg ikkje lenger bruk for pengar

Eller hus eller bil eller noko

Då skal eg leve vidare

På ein arv

Som aldri tek slutt

(Spontandikt etter å ha lest denne artikkelen i Aftenposten: I over 20 år feiret jeg jul med Urdahl-ekteparet. Det er mange ting i livet eg er takknemleg for. At eg slepp å tenkje på millionar er ein av dei.)

Nye sko

 

Krokodilla Knut Kåre

Gaper med sitt gap

Han strekk seg ut

Ser på klokka.

Kikkar på vatnet.

Kikkar på sola.

Krokodilla Knut Kåre

Har kjøpt seg nye sko

Kvite, raske

Joggesko

Med snøring og

Blinkelys

Krokodilla Knut Kåre

Ventar på selskap

Ser oppover elva.

Ser nedover elva.

Kikkar på klokka.

Ser på skoa.

Krokodilla Knut Kåre

Sukkar tungt

Og legg hovudet på armen.

Av og til

Er det kjedeleg

Å vere krokodille

Med nye joggesko

Heilt aleine