Nett lik snø

Lik snø

Nett lik snø

er mennesket

Lik snøen

som dalar så stille

og mjukt,

er barnet som pludrar

Og dekkjer verda

med lys og glede

Lik snøen som ligg der

vert prega av tida

får farge og form

etter verda,

vert menneskelivet

smidd og forma

i tida si nådelause esse

Lik snøen som smeltar

vert delt opp,

renn vekk,

er enden for mennesket

Vi smuldrar opp

og vert gløymte

Men molekyla forsvinn ikkje

og Han som skapte snøen

og mennesket

gløymer aldri