Tomas 2.

eg er Tomas den andre
med auge som aldri får sjå
og hender som aldri får ro

eg er den som går over slettene
kjenner kveldsvindane stryke
så lett så lett - og veit

at det usynlege, umerkelege
er der, og at det ukjennelege
likevel står der, fastare enn fjell

for eg er Tomas den andre
i fotspor som passar til mine
på vegar eg ikkje har valt -

Medan dei snakka om dette, stod Jesus sjølv midt imellom dei og sa: «Fred vere med dykk!» Dei vart forfærde og redde, for dei trudde det var ei ånd dei såg. Men han sa til dei: «Kvifor er de så urolege, og kvifor vaknar tvilen i hjarta dykkar? Sjå hendene og føtene mine. Det er eg. Ta på meg og sjå! Ei ånd har ikkje kjøt og bein, som de ser at eg har.» 

Luk 24, 36-39