eg klarar ikkje fatte
dette offeret,
denne blinde trua
på Herrens ord
og ikkje minst: lydnaden
eg klarar ikkje sy saman tankane mine
om dette
til eit bilete eg kan forstå
og kjenne att som eit bakteppe
for mine eigne handlingar
korleis er dette mogleg?
eg ville ikkje kunne gjere
det same,
endå trua mi er fast
på både Guds heilagdom
Jesu offer
og oppstoda frå døden –
og kanskje er det nettopp dette
som set grensene for mi forståing;
offeret er gjort
ein gong for alle,
Gud vil ikkje krevje blod – ein gong til
eg kan kvile i dette
som Abraham berre såg ein flik av,
og trua hans var klippefast
- sterkare enn eg kan fatte
på den same oppstoda
vi begge set vår lit til
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar