Dette er ei av dei rolegaste, mest jordnære og vakraste kjærleiksforteljingane eg nokon gong har lese! Olafsdottir tek oss med inn i livet til to ungdomar som prøvar å finne ut av liva sine. Etter ei kvart natt saman, har dei fått ei dotter, men har elles ikkje så mykje med kvarandre å gjere.
Hovudpersonen, guten i forholdet, legg ut på ei reise. Han er svært interessert i plantar og hagebruk, og har fatta interesse for ein gamal klosterhage i Sør-Europa. Han tek med seg ein stikling heimanfrå Island, og er snart travelt oppteken med å fikse opp den historiske rosehagen og samtale med pater Thomas. Presten får ei slags mentorrolle for den unge guten.
Så kjem mor til dottera hans på besøk, og ynskjer at han skal ta vare på dottera medan ho skriv ei større oppgåve i studiet sitt. Dette veltar om på livet hans, og han må finne seg til rette i rolla som far, og kanskje også som kjærast!
Språket er lett og elegant, og personane så nære det verkelege livet at det er som me står på utsida vindauget og ser inn i kvardagsdramaet, og alle lydar vert dempa av glaset mellom oss. Samtidig vert me også godt kjent med hovudpersonen sine bekymringar og kvardagstankar, og her er mykje ein kan kjenne seg att i!
Denne boka bør du unne deg å lese!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar