Ingvild Burkey: Et underlig redskap

I boka "Et underlig redskap" kan me lese over femti ulike forteljingar. Somme skildrar enkelthendingar, og ber tydelege preg frå novellesjangeren. Andre forteljingar er meir komplekse, og den beste samanlikninga eg kan komme på, er puslespelbitar. Det er kortare eller lengre sekvensar, små bitar av levd liv, som er sett saman til ein heilskap. Nokre av forteljingane er lette å følge, andre er meir kompliserte og ikkje så lett å heile vegen finne samanhengen i.

Språket i boka er fullt av bilder og mange slags krumspring, og har henta mykje frå poesien. Lesaren må sjølv tolke tekstane og finne meininga bak, og for meg skjedde dette med varierande grad av hell. Her er mange forteljingar (dei fleste, vil eg seie) som eg fekk noko ut av, og som gav ei form for meining når siste setning var lest. Sidan eg skriv det slik, går det vel naturleg fram at det ikkje var alle forteljingane eg forstod eller klarte å tolke noko meining inn i også.

Det var litt utfordrande å komme inn i Burkey sitt univers, men etter kvart som språket kom litt meir "under huda", oppdaga eg eit mangfaldig og spennande, og også litt dystert, univers i forteljingane. Ønsker du litt utfordrding for tanken, og å fordjupe deg i eit landskap som gir noko til både hjarte og hjerne, vil eg anbefale å gi Ingvild Burkey si bok ein sjanse!