Trilogien består av bøkene Andvake, Olavs draumar og Kveldsvævd. Hovudpersonane heiter Asle og Alida. Dei er begge 17 år og kjem frå ei lita bygd nord for Bergen. Alida vert gravid, og det er utgangspunktet for denne intense forteljinga.
Dei to ungdomane prøver å bygge seg eit liv i lag i det vesle naustet Asle bur i, men når dei vert kasta ut derfrå, reiser dei til Bergen. Bok éin handlar om reisa til byen, og kampen for å finne seg ein plass å bu der. Forteljinga vekslar mellom notid og tilbakeblikk, og dannar til slutt eit heilskapleg bilde av desse to ungdomane si forhistorie og personlegdom.
I bok to er det Asle som er hovudperson. For å skjule seg sjølv og ein del ugjerningar han utførte i bok ein, har han skifta namn til Olav. Vi fyl han på ei nervepirrande reise frå der han og Alida har funne seg bustad og inn til byen. Han har eit ærend der, men ting går ikkje som han har tenkt. Han vert rett og slett innhenta av fortida. Når eg las denne boka, fekk eg sterke assosiasjonar til Dostojevski si bok "Forbrytelse og straff", der hovudpersonen Raskolnikov og Fosse sin Asle har mykje til felles. I begge bøkene vert hovudpersonen heile tida driven frå skanse til skanse og det er ikkje godt å seie kven av menneska rundt seg dei kan eller bør stole på. Og i begge bøkene klarar forfattarane å bygge opp sterke sympatiar for brotsmennene.
I den siste boka er synsvinkelen først og fremst hos Alida. Ho sit svolten og utsliten i sentrum av Bergen, saman med den vesle sonen ho har saman med Asle. Ho finn berginga på uventa hald, og vi får vite korleis livet hennar blir. På den måten vert desse tre bøkene til saman ein slags krønike over liva til Asle og Alida, og Fosse får fortalt eit heilt liv på knappe 200 sider. Det eg likar aller best med desse bøkene, er korleis menneska opptrer med dobbeltroller, og korleis tilfeldige hendingar og samantreff bind dei ulike personane saman. Det er lett å forstå at det vert tala vel om denne forfattaren!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar