Bak Abrahams blikk mot ei stjerne

du kunne ikkje sjå det

heller ikkje vite

med basis i erfaringar eller lærde ord

dette som var så utruleg

at kven som helst ville rista på hovudet

og snudd seg vekk

du var ikkje kven som helst

men du var heller ikkje uvanleg,

ein supermann med blikk inn i framtida

og eit stødig hjarte

som aldri tvilte

nei

det underlege er at du var som oss

og likevel turte du å gå

ein ukjent veg

likevel turte du å stole på orda,

endå så vanskelege dei var å gripe

likevel turte du

å leggje handa di i Gud si hand

og let han løfte deg fram

gjennom ukjent terreng –

og eg, eg les og les og håpar

og ber om den same styrken

som ikkje kan kome frå meg sjølv

men berre som ei gåve – frå ein annan stad

bortanfor trua

bakanfor alt eg forstår




1. Mos 15, 5-6: Så førte han Abram ut og sa til han: «Sjå opp mot himmelen og tel stjernene, om du kan telja dei!» Og han sa: «Så talrik skal ætta di bli.» Abram trudde Herren, og det vart rekna han til rettferd.