Eit ord som gir liv

ditt ord er ein straum

av regn mot soltørr jord,

eit stille sus av vind

der lufta var dirrande død

ditt ord kjem som uventa varme

og smeltar min frostskadde grunn

vekkjer til live dei vekkgøymde frø

i djupet av hjartet –  i dei ukjente rom

gir lyden av miskunn

eit ekko av fred

eit dekke av nåde

over alt som gjekk gale for meg

Jes 55, 10-11: 
    10 For lik regn og snø
          som fell frå himmelen
          og ikkje vender attende dit
          før dei har vatna jorda,
          gjort henne fruktsam og fått henne til å spira,
          gjeve såkorn til den som skal så,
          og brød til den som skal eta,
         
    11 slik er mitt ord
          som går ut or min munn:
          Det vender ikkje tomt attende til meg,
          men gjer det eg vil
          og fullfører det eg sender det til.