Juliane Rui: Aude så rørsle kan synast

Dette er Juliane Rui si tredje diktbok, og ho held fram med å skrive små og underfundig tekstar om kvardagsopplevingar. I denne boka er det observasjonar i naturen som er i fokus, og særleg dei små dyra som vi ikkje plar leggje merke til, i alle fall ikkje på filosofiske måtar. Både fluga, børstemarken, ribbemaneten og sommarfuglegget har fått sine eigne dikt.

I tillegg skriv ho også om dei litt større dyra, eller om dei ikkje-levande elementa som også er viktige delar av naturopplevingar. Regndropar, saltvatn, steinar og greiner er alle viktige bestanddelar i denne vare og vakre samlinga av poetiske refleksjonar.

Eit par døme frå boka:

Egget sommarfuglen
legg på eit blad
pustar

det blæs ikkje bort
dropar treffer skalet
dyrehår
blomsterstøv
fester seg

larva opnar egget
frå innsida

det tar tid å vekse opp
i enga
lengre enn ein sommar


Og dette vakre diktet om haren:

Tyngda til ein hare
som rører seg
over vidda
mot fjellbjørka
i synsranda

eg kan ikkje halde
hjartet hans i torva
den kvite pelsen
som fortel om vinteren
når han stansar
og går opp på to
liksom større enn
den brune vidda