Mellom linjene

i auga dine ser eg æva

spegla som ein funklande diamant,

sjela di – eit lys

eit stempel frå den allmektige:

du er Min

så senkar eg handa

ingen kan slå Gud

og bli ståande

så lukkar eg munnen

ingen kan forbanne Gud

og leve

så senkar eg hovudet

ingen kan tenkje misunnelege tankar

og stå oppreist framfor trona

for i smilet ditt strålar lyset

frå ein ukjent dimensjon;

dette er ikkje DNA

dette er ikkje nervespel

eller gen på gen i aksjon,

heile du er noko anna, noko meir

noko som er skrive mellom linjene

bak molekylstrukturar og funksjonar;

du er eit barn i Herrens hender

ein uvurderleg skatt

i Hans kjærlege, nådefulle hjarte

Matt 25, 40: Men kongen skal svara dei: ‘Sanneleg, eg seier dykk: Alt de gjorde mot eit av desse minste syskena mine, det gjorde de mot meg.’