Likevel kan du som lesar aldri finne meg i teksten. Du kan leite så mykje du vil, men du vil ikkje finne. Grunnen er ganske enkel: Eg er ikkje ein del av teksten! Eg er av eit heilt anna vesen enn orda i dette blogginnlegget. Eg står utanfor teksten, og ser den, som dykk, frå utsida.
Likevel veit du som lesar at eg er der. Nokon HAR verkeleg skrive desse orda. Dei har ikkje stilt seg opp av seg sjølv, og danna meiningsberande periodar. Nei, der står ein forfattar bak. Også eg kan lese teksten om att, så mange gongar eg vil. Kanskje finn eg skrivefeil, kanskje kjem eg på betre formuleringar. Uansett: Det er min tekst, eg har skrive den og ingen kan nekte for det. Ok, det går ikkje an å bevise, for same kor mykje du studerer orda, vil du som sagt aldri finne meg. Du må berre stole på det eg seier: Det er verkeleg eg, Ole, som har skrive dette. Valet er ditt, vil du tru det eller ikkje?
På same måte er det med Gud og naturen. Vi kan aldri finne Gud ved hjelp av naturvitskap, sidan Gud står utanfor naturen og er ein heilt annan type vesen enn det vi kan observere i naturen. Likevel veit vi at han er der, sidan vi ser naturen. Vi ser "Guds skrift", vi ser ordenen i naturen, lovene, det regelmessige, samspelet. Alt det som gjer at vi forstår at det er ein "forfattar" bak.
Vi kan leite til vi blir grønne, vi vil aldri kunne forklare eller finne Gud i naturen. Vi må møte han på eit anna vis. Vi må møte forfattaren av ein tekst utanfor teksten. Vi må møte Gud utanfor naturen.
På eitt sett haltar dette bildet likevel, i og med at Gud valte å bli ein del av den skapte naturen. Ordet vart menneske, kan vi lese i Bibelen. Gud vart menneske, og vi kan no møte han også på det "naturlege" planet, det som for oss er mest naturleg.Eg kan aldri velje å bli eit ord i ein tekst. Men så er eg no heller ikkje som Gud, då.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar