Kaste det vekk

så byggjer vi ein mur

tvers gjennom landskapet

ein mur mellom fjella,

eit vern for alt som er vårt;

så byggjer vi opp alt innanfor,

ein by å bu i, eit hus å leve i

og byen lever, byen veks

vi står stødige midt i tidsstraumen –

til muren ein dag må smuldre opp

og framande hærar rykker inn

riv byen ned, hus for hus

let etter seg ei steinrøys, eit minne

og dalen ligg igjen stille, blomar får gro

der føtene trakka dei ned...

-

kva står att, kva er tilbake

- anna enn ruinar?

eg sit her i dalsida og ser

og kan ikkje la vere å tenkje:

vi kastar det vekk, alt saman,

villar oss vekk i tome val;

i morgon skal eg gjere noko betre

vende meg til noko anna –

noko som varer lenger enn veike byar,

står støtt midt i ville elvar

Jes 55, 2: Kvifor bruka pengar på det som ikkje er brød, og arbeid på det som ikkje mettar? Høyr no på meg, så skal de få eta det som godt er, og fryda dykk over feite retter.