så fell frøet i jorda
strekk sine ørsmå armar
utover landskapet
i det som er meg
trekk ut næringsstoff
bryt dei ned
til noko grunnleggjande lite
som kan puslast saman att
til noko større og betre
ei plante strekk seg
mot lyset
frå Guds himmel –
ein dag vil jorda vere tømt
og alt som står att
er det nye treet
- ditt ord har då bygd meg på ny
Joh 12, 24: Sanneleg, sanneleg,
eg seier dykk: Fell ikkje kveitekornet i jorda og døyr, blir det verande
berre eitt korn. Men døyr det, gjev det stor grøde.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar