2-lags menneske

Å vere kristen er om lag som å bestå av to lag, nett som dopapir. Eit litt merkeleg bilde kanskje, men likevel kan det ligge ein fin andakt sjølv i dei merkelegaste ting. Dette bildet kom til meg medan eg stod og studerte ein pakke dopapir... "2-lags" stod det utanpå pakken. Til forskjell frå eitt lags. Når ein trekk ut papiret, heng dei to laga saman, og ein tenkjer sjeldan over at det består av nettopp to lag.

Som kristen har eg to ulike lag. Det første laget, det nederste og mest grunnleggjande, er det som i Bibelen vert skildra som "det gamle" mennesket. Slik eg var då eg vart fødd, og slik eg fortsatt er. Fødd med arva til menneskeslekta, på godt og vondt. Ein syndar, og eit menneske med evner og annlegg. Det første laget er meg i meg sjølv.

Det andre laget, det øverste laget, er "det nye" mennesket. Jesus har gitt meg eit nytt liv, eg er gjenfødd. Det nye mennesket er utan synd og skuld. Det er slik eg er i Guds auger, han ser berre det øverste laget av dopapiret. Mine medmennesker, som er på jorda saman med meg, ser helst undersida av papiret, altså det gamle mennesket.

I utgangspunktet er det kanskje ikkje så lett å få auge på det øverste laget for mine medmennesker, men eg ynskjer at det skal skinne gjennom, at det nederste laget skal bli tynnare og tynnare, og det øverste laget bli tydelegare. Eg ynskjer at det er det nye mennesket som skal vere synleg for verda.

Også Paulus tenkte på dette forholdet (og det er kanskje difor eg tenkjer på det, sidan eg har lest tankane til Paulus?) Han seier det slik, i Rom 7, 22-23: "Mitt indre menneske seier med glede ja til Guds lov. Men i lemene mine kan eg sjå ei anna lov. Ho ligg i strid med lova i mitt sinn og gjer meg til fange under syndelova, som er i lemene."

Eit litt anna bilde, men det handlar om det same. Eg er eit 2-lags menneske. Takk og lov. Og takk og lov for at Gud berre ser det øverste laget, så lenge eg set mi lit til Jesus!