Den rette vegen å gå

Det pågår no eit lite ordskifte i spaltane til Vårt Land si nettavis kring det foreslåtte multireligiøse senteret på Stiklestad. (Sjå artikkel) Eg har ingenting i mot multireligiøs dialog. Tvert om meinar eg det er av det gode å snakke saman på tvers av religion og andre gruppeskiljer. Kunnskap om andre, og respekt for andre si tru, er absolutt bra. Om eit slikt senter høyrer heime på akkurat Stiklestad, er eg meir usikker på. Stiklestad har ei stor symboltyding for kristendomen i Noreg, om staden ikkje akkurat vert rekna som heilag grunn.


Aksjonistane som ynskjer å protestere mot senteret, seier at dialogen heller kan flyttast til Medina. Akkurat den påstanden er litt å skyte seg sjølv i foten, for kvifor skal ein ha dialog på andre sine religiøse stadar, men ikkje sin eigen? Det vitnar om lite respekt for både eigen og andre sin kultur.

Generelt meinar eg at fora for dialog bør leggast til nøytrale stadar, der alle partar kan møtast på likefot. Meir meinar eg ikkje om den saka.

Det eg derimot meinar meir om, er delar av sokneprest Per Andersen sin kommentar til protestaksjonen. Han er svært positiv til dialog, og seier blant anna denne setninga (viss han då er rett sitert): "Det reflekterer gammelt tankegods som går på at kristendommen skal være best."

Vil soknepresten med dette seie at alle religionar er likeverdige, og at kristendommen difor ikkje er betre enn andre religionar? Det tykkjer eg høyrest litt merkeleg ut. Som kristen meinar eg at kristendommen er ikkje berre best, det er i hovudsak den einaste rette vegen å gå. Altså ikkje berre den beste av fleire alternativ, men det einaste rette alternativet.

Eg meinar ikkje dermed at ein kristen er betre enn ein muslim eller buddhist. Slett ikkje. Eg meiner heller ikkje at vi skal latterliggjere eller trakke på andre religionar, eller la vere å lære om andre si tru og livssyn.

Eg meinar alle menneske er like mykje verdt, og alle har krav på respekt. Samtidig meinar eg at alle som vel noko anna enn Jesus, vel heilt feil. Dei går i feil retning, og er ikkje inne på ein likeverdig veg.

Den rette vegen å gå er Jesus, og berre han. Kanskje vil nokon meine at eg dermed er intolerant? Eg veit ikkje. Uansett ynskjer eg å ta trua mi på alvor, og på den måten kan eg også ta andre si tru på alvor.

Kanskje kan det å respektere kvarandre sine heilage eller sterkt symbolske stadar vere ein måte å vise respekt på?