Guds fred

Alle menneske søkjer fred. Det er min påstand. Vegane vi søkjer langs er vidt forskjellige, og vi tenkjer kanskje ikkje alltid likt om kva fred faktisk er. 


Då Jesus skulle reise tilbake til Himmelen, etter at han hadde døydd og stått opp att, sa han desse orda til læresveinane sine: 

Fred etterlèt eg dykk, min fred gjev eg dykk. Eg gjev dykk ikkje fred på same måten som verda gjer det. Lat ikkje hjartet dykkar uroast, og ver ikkje motlause! (Joh 14, 27)

Han gir fred på ein annan måte enn det verda gir, altså.

Freden verda gir, slik eg tenkjer: Materiell velstand, nok mat, nok klede, fråvér av krig, rolege dagar, avslapping, kjekk arbeidsplass, gode kollegaer. Ja, stort sett dei tinga som eg trur mange av oss søkjer etter. Av og til finn vi det, men like ofte kan det vere at mykje av dette manglar. Det finst millionar av fattige i verda, mange manglar nok mat for ein heil dag, det er krig og tragiske hendingar rett som det er. Få har så gunstige forhold som her i Noreg, at ein kan ta seg lange feriar og nyte ettermiddagar og fridagar saman med familien. Det er så utruleg mykje slit og strev i verda, og så mykje ondskap.

Og på toppen av alt kjem dét, at om ein finn alle desse tinga som høyrer til freden i verda, vert ein likevel ikkje fornøgd. Sit ein med luksus til opp over øyrene, med fridagar og gode kollegaer, så er det likevel eitt eller anna som manglar. Ein får ikkje fred heilt og fullt likevel. 

Grunnen er ganske enkel. Den fred verda gir, er ikkje fullkommen. Det er ein fred med hol og manglar, ein fred som aldri kan slokke tørsten vår. Ein fred som aldri kan tilfredsstille.

Jesus sa til oss at han etterlét oss SIN fred. Ein fred som dempar uro og fjernar motløyse. Guds fred er ein fullkommen fred. Det er ein fred som held gjennom glade dagar, triste dagar, tragiske dagar, kjedelege dagar, svoltne dagar, krigsfylte dagar, kalde dagar, varme dagar, lukkelege dagar, arbeidssame dagar. Og sommardagar. 

Guds fred er "over all forstand". Vi kan ikkje forstå oss på den, for den er så annleis enn det vi mennesker trur vi treng. Det er ein fred som kan gje mot og glede sjølv i fengsel, sjølv under flukt, sjølv i svolt. Uansett kva vi møter her i livet, av gode og vonde ting, vil Guds fred kunne gje oss ro i hjartet og ta vekk motløysa.

Med Guds fred i hjartet, kan ein møte livet med godt mot. Guds fred er det vi eigentleg søkjer, utan å vite det. Verda kan aldri gje oss det, men Gud kan! 

 

God pinse!