You'll never walk alone

16.mai er for mange den store fotballdagen. Dei fleste tippeligalaga spelar kamp i dag, og eg kjenner det, faktisk, som litt naturleg å skrive pittelitt om fotball i dag. Dette vil nok verke litt merkeleg for dei som kjenner meg godt, men sjokket vil nok gå over når eg presenterer den eigentlege grunnen til denne plutselege fotballinteressa...

Det har seg nemleg slik at eg høyrde ein song på radioen ein morgon tidlegare i veka. Det var den kjente musikalsongen til Rodgers & Hammerstein: "You'll never walk alone". Songen kom midt i eit fotballprogram, og intervjuobjektet var naturleg nok Liverpool-tilhengjar.

Når eg høyrer denne songen, tenkjer eg slett ikkje på fotball. Eg høyrde på den i min pure ungdom, og kjelda var ein av mamma sine gamle kassettar. Kassetten heitte "Good old country-gospel", og sangen var i selskap med andre klassikarar, som for eksempel "Amazing Grace" og "the Old Rugged Cross".

Songteksten appellerer til mine religiøse sider. Strofa: "When you walk through a storm/Hold your head up high/And don't be afraid of the dark," og ikkje minst sjølve tittellinja: "You'll never walk alone," er svært mogleg å gje ei tyding inn mot trua mi. Eg likte songen veldig godt då, og tenkte på den som ein slags "oppmuntringssang" frå Gud til meg. Eg vart difor noko forvirra då eg første gong høyrde den i samband med ein fotballkamp...

Enkelte songar, som denne, er altså mogleg å tolke i ulike retningar. Når den vert sungen i ein kyrkjelyd i USA, legg dei nok eit anna innhald i teksten enn det publikum på Anfield road gjer...

Og det er heldigvis ikkje mogleg å seie at nokon har rett og andre har feil. Så viss du ynskjer å høyre Johnny Cash sin versjon her, er det fritt fram, og om du tenkjer på fotballmål eller Jesus, er også opp til deg. EG kjem til å høyre den, og takke Gud for at eg aldri må gå aleine, sjølv gjennom dei mørkaste stormane i livet. Halleluja!