Mi tilflukt og mi borg

Slik skreiv David ein gong for lenge sidan, og i Salme 91 finn vi ein tekst etter Moses:

Den som sit i skjul hos Den høgste
          og finn nattely i skuggen av Den veldige,
          han seier til Herren: «Mi tilflukt og mi borg,
          min Gud som eg set mi lit til!»     (Sal 91, 1-2)

Gud er vår tilflukt og vår borg. Eit vern mot alt som vil øydeleggje oss og trekkje oss ned. Han er vår utfriar og frelsar.

"... gled dykk over at namna dykkar er innskrivne i himmelen!" (Luk 10, 20)

I kvardagen møter eg mange gleder, og mange sorger. Gode dagar, dårlege dagar. Lyse, mørke, latterfylte, sørgjelege, einsame, sosiale, inkluderande, isolerte dagar. Og gjennom dei alle står Gud der som ein skjulestad. Gud er fjellet der eg søkjer livd, det faste punktet i alt som er usikkert og vaklande. Og uansett kva eg møter har eg gleda i hjartet mitt, den gleda som er djupare enn kjensler og latter. Gleda som har sitt utspring i det at eg er kjent av Gud. Han har skrive namnet mitt. I sine eigne hender. (Jes 49,16)

God søndag, i Guds trygge hender!