snubla eg frå kjelde til kjelde
når ei kjelde gjekk tom
rava eg, som ein svimlande, til neste
og neste og neste og neste
i eit evig jag - etter vatn
Stadig har eg måtta sjå
mine usle kulpar tørke inn under ørkensola
og skuffa leggje ut på vandring
endå ein gong -
Heilt til eg høyrde bruset av veldige vatn,
som musikk for ein døv, lys for ein blind
og eg retta ryggen, lytta
endra kursen til ein veg eg aldri har gått
Snart tårna fossen over meg, frå mektige, evige fjell
og eg ropa ut, med min tørste, inntørka hals - Vatn!
beina mine auka farten - dei hadde eit mål
og hjarta mitt banka for noko nytt;
Ein foss med rennande vatn
som aldri tek slutt -
kan ein ørkenvandrar ynskje seg noko betre?
Så flott skrevet! :)Og nydelig bilde og vers på slutten her...
SvarSlettEr lenge siden jeg har hørt fra deg, men jeg håper du har det bra? ikke så ofte jeg heller legger igjen noen spor lenger, jeg har rett og slett ikke krefter til det (helsa streiker litt dessverre, men har tro på at det skal gå oppover ;)) Ville bare innom og hilse på, siden det var lenge siden - også vil jeg ønske deg og dine en herlig desember og førjulstid. klem