Det står eit namn

det kviskrar eit namn

gjennom skogen

av namnlause tre,

det kviskrar ei stille skjelving

i vindstille lauv

det går eit namn

som vidopne auge tek inn,

eit stille gisp

og hjartebank

- det går eit rykte

om galgar som brenn

det ropar eit namn

i den døyande skogen

med urgamle sakn,

det skrik i redsle, det skrik i glede

for det gamle, for det nye

det står eit namn

som urokkeleg fjell

- det kan bli ditt

seier røysta, sakleg

over alle emosjonar,

no er det realitetar det gjeld –

(Luk 24, 46-48: og han sa til dei: «Slik står det skrive: Messias skal lida og stå opp frå dei døde tredje dagen, og i hans namn skal omvending og tilgjeving for syndene forkynnast for alle folkeslag; de skal byrja i Jerusalem. De er vitne om dette.)