Zeshan Shakar: Tante Ulrikkes vei

Med denne boka har vi fått ein unik, norsk oppvekstroman, frå eit miljø mange av oss veit lite om. Stovner er ein av bydelane i Oslo med høg andel innvandrarar, og vi vert kjent med to gutar som veks opp i dette miljøet. Jamal og Mo har ulik familiebakgrunn, men dei veks opp i same gata og på same tid.

Boka er bygd opp som rapportar ungdomane sjølv gir til ein forskar som ynskjer å kartleggje ungdomsmiljøet på Stovner. Mo gjer det godt på skulen, er god til å skrive og gir sine rapportar som velformulerte tekstar på epost.

Jamal dett ut av skulesystemet, og prøver å skape seg eit liv utan ei utdanning å støtte seg på, og utan ein familie som backar han opp. Han likar ikkje å skrive, så Jamal sine tekstar er transkripsjonar av munnlege rapportar på talekassettar. Jamal sine tekstdelar ber difor sterkt preg av det munnlege språket, og som lesarar får vi ei skikkeleg innføring i gatesjargongen på Stovner!

Vi fyljer ungdomane gjennom fem år med oppturar og nedturar, og får sterk sympati med både deira sterke og svake sider. Eg vil ikkje påstå at eg no forstår korleis ungdom på Stovner har det, men eg har i alle fall fått ei auka forståing for både kultur, kulturkollisjonar og særeigne utfordringar ungdom i dette miljøet står ovanfor. Det er ei velskriven og god bok, og vel verdt å bruke tid på!