så går det dagar
så
går det netter
eg
vandrar med saueflokken
ut
på marka, heim til fjøset
kjenner
varmen frå kroppar med ull
og
kulda frå vinden i trea
dagar
går, dagar kjem
og
heile vegen høyrer eg kviskringa
om
den underlege vesle familien
det
merkelege barnet med dei djupe auga
eg
anar ikkje kva alt dette skal bety
er
det eit teikn, er det eit varsel?
er
det ein ubetydeleg parentes
i
den uendelege historia? tenkjer eg
og
let mitt rolege ytre vere ein kontrast
til
mitt urolege, opprørte hjarte
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar