stille traskande
overraskande
robust
og vaken
på
engfiollaken
det er songen min
som startar slik
eg småsyng for meg sjølv
sauene ligg i klyngjer
dorske i kalde nattetimar
her oppe søv byen
ein einsam silhuett
mot det
aller siste dagslyset
bak
himmelranda
i vest
det taslar i
buskene
luskar
mellom trea
tuslar i
graset
og ular mot
månen
eg
og sauene
oss
og lydane
endå har eg ikkje mista
ein einaste ein
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar