eg
set lammet ned ved krubba
smiler
forsiktig til barnet
seier
det er ditt
du
skal få det
la
det vekse kviskrar eg
la
det bli til glede
for
deg og familien
for
alle;
ein
skugge glir over auga
til
barnet – han ser på meg
eit
plutseleg alvor
over
dei nyskapte trekka
det
søkk i hjartet mitt
som
eit sverdstikk i sida, eit slag
og
eg ser i eit glimt dette barnet
tilsølt
og blodig – død
sakte
ryggar eg mot døra
ser
fortvila denne vesle familien
i
den varme stallen
ser
dei mørke skuggane i kvar krok
møter
auga til mora
det
milde blikket og stemma
kviskringa
frå ei ukjent framtid;
det
som kjem må komme
eg
legg på sprang ut i natta
finn
stien tilbake til flokken
og
legg meg andpusten ned på marka
ser
opp i den uendelege himmelen
så
underleg alt er
så
merkeleg denne verda
der
uskuldige døyr og skuldige går fri
og
eg sukkar og kan ikkje meir
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar