Tre vismenn, ein stall og ei stjerne #14

eg er tårnbyggaren, drøymaren

skrapar saman sand

med såre hender

til auga ikkje lenger kan skjule

alle horisontar eg har sett

for det er hjartet som vandrar

gjennom brennande ørken

og sjela som lengtar

lik ein tørstande langt ifrå elva

og det eg byggjer vil rase

for alt eg let etter meg

er ruinar og skal av noko

som kunne vore større

i ei anna hand

og under andre skuggar,

med klokare mål for auge

enn mi eiga vekst og jakt etter lukke