Tre vismenn, ein stall og ei stjerne #16

den som kunne sett det

som ventar

framme ved enden

av denne vegen

vi går med stødige steg

gjennom dagar

og netter og kulde

og brennande sol

mot eit mål

vi endå ikkje kan sjå

eller ane kva er,

vi ser berre konturane

i det fjerne

som silhuettar mot

stjernehimmelen over

landskapet her

er vi små og utydelege

men der framme

ventar eit løfte

vi ikkje vil miste

for alt i verda