Eit syn

med auga på stilk

gjekk eg nølande nedover

den lange korridoren

kikka inn dei opne dørene

såg verda i porsjonar

bit for bit

og kjente noko søkke

som eit blylodd

frå hovudet gjennom hjartet mot magen

såg borna utan mat i rom 1

såg mødre utan håp i rom 2

såg desperate fedre i rom 3

bak den fjerde døra

sat ein fange, uskuldig

dømt fordi han var svart

i det femte rommet

- eit utbomba krater -

tre einsame born utan vern

eg senka farten, senka blikket

klarte ikkje ta alt dette inn

for gangen var utan ende

slavar, ufrie, svoltne, fattige

undertrykte, diskriminerte

hata, utstøytte og einsame

og ei stemme, kviskrande

frå alle dører, alle veggar:

kva har du tenkt –

å gjere –

med dette –

kva kan du, kva vil du, kva bør du –

Joh 9, 41: 
Jesus svara: «Var de blinde, hadde de inga synd. Men no seier de ‘Vi ser!’ Difor blir synda dykkar ståande.»