Kjelda

Joh 7, 15-16: Jødane undra seg og sa: «Korleis kan han ha slik kunnskap, han som ikkje har fått noka opplæring?» Jesus svara: «Mi lære er ikkje mi; ho er frå han som sende meg.

I striden

Rom 15,30: Eg legg dykk på hjartet, sysken, ved vår Herre Jesus Kristus og ved Andens kjærleik: Strid saman med meg ved å be til Gud for meg.

Ikkje gråt

Luk 7, 12-13: Då han nærma seg byporten, vart ein død boren til grava. Han var einaste sonen til mor si, og ho var enkje. Mykje folk frå byen var med henne. Då Herren såg enkja, fekk han inderleg medkjensle med henne og sa: «Gråt ikkje!»

Merkelappen

1. Pet 4, 15-16: Sjå berre til at ingen av dykk må lida straff som mordar, tjuv eller ugjerningsmann, eller for å ha blanda seg opp i sakene til andre. Men lid nokon fordi han er ein kristen, skal han ikkje skjemmast, men prisa Gud for dette namnet. 

Ut av ørkenen

å høyre stemma di

var å finne oasen

etter lange månadar

i minimumsmodus

ei kjølande, rennande lukke

eg kunne svale beina i

og drikke meg utørst

og vaske av støv og skit og størkna blod

etter tapte kampar

legge bak meg det tynnslitte hjartet

som var fylt til randa

av tunge tankar om fortid og framtid –

lei meg vidare, du, Gud – i Ditt landskap

der blomane spirar

graset er mjukt

og fuglane syng glade songar

om det som skal kome

Luk 10, 41-42: Då svara Herren: «Marta, Marta! Du gjer deg strev og uro med mange ting. Men det er eitt som er nødvendig. Maria har valt den gode delen, og den skal ikkje takast frå henne.»

Den som gløymer

5 Mos 8, 12-14: Når du et og blir mett, når du byggjer deg fine hus og får bu i dei, når storfeet og småfeet ditt aukar, når du får mengder av gull og sølv og eigedomane dine veks, ta deg då i vare så du ikkje blir hovmodig og gløymer Herren din Gud som førte deg ut frå Egypt, ut frå slavehuset.

Så nær mitt gråe hjarte

det er ikkje alle som ser

at innsida av hjartet er ei borg

barrikadert og bolta fast

av knuste draumar, håp – og sorg

auga stoppar ved fernissen

min askegrå fasade

strukturen min er prega

av merker etter hån

og endå tyngre kanonade

alt det synlege hos meg

er byggverk heilt på skakke,

og alle veit

eg har meg sjølv å takke –

berre Ein vågar seg nærme

nok – til å sjå

bønene frå eit vrak

der alt har gått i stå

alle mine rop om hjelp

dei skriblar eg med kritt;

tårene, som ingen ser

renn til alt vert kvitt

berre den

            som vågar seg heilt nær

som Du

kan sjå – og så forstå

og finne koden inn til hjartet

etterpå

Luk 19,5-7: Då Jesus kom dit, såg han opp og sa til han: «Sakkeus, skund deg og kom ned! For i dag må eg ta inn i ditt hus.» Då skunda han seg ned og tok imot Jesus med glede. Men alle som såg det, murra og sa: «Han har teke inn hos ein syndig mann.»