søndag 6. september 2015

Inn eit framandt vindauge



eg ser inn vindauget
til dette andre livet
eg ikkje kan leve

ser alt som rører seg
så annleis, så framandt
i forhold til mitt eige

hjarte som bankar
i ei anna takt, ord
eg aldri kunne sagt

utan dette eine, store
som liksom kviler ein stad
langt der ute i æva

og held føtene mine
på bakken, i kontakt
med eigne røter

og ser inn vindauget
til eit anna meg,
den eg ikkje er

men ynskjer å bli
ynskjer å vere, ber
om å få verte

forandra av dette
ordet frå ei framand verd



Luk 10, 38-42: Medan dei var på veg, kom Jesus til ein landsby, og ei kvinne som heitte Marta, tok imot han i heimen sin. Ho hadde ei syster som heitte Maria, og Maria sette seg ved Herrens føter og lydde på orda hans. Men Marta hadde det så travelt med alt ho skulle stella til. Og ho gjekk bort til dei og sa: «Herre, bryr du deg ikkje om at syster mi lèt meg vera tenar åleine? Sei til henne at ho skal hjelpa meg.» Då svara Herren: «Marta, Marta! Du gjer deg strev og uro med mange ting. Men det er eitt som er nødvendig. Maria har valt den gode delen, og den skal ikkje takast frå henne.»

1 kommentar:

  1. Fint å kome innom bloggen din.
    Blir minna på det viktigaste.

    Takk og god søndag!

    SvarSlett