Du møtte meg i stilla

eg er der        ser du meg?

til høgre for det kvite huset

midt i folkemengda

eit par centimeter frå sentrum av bildet

der står eg

ropar og peikar

du ser vel at eg veiftar med hendene

og er heilt med

for eg er i folkemengda

og veit kva som skal skje –

forventningane har bygd seg opp

gjennom årevis med prat og store auge

ja, eg er der, auga mine er store

du ser vel kor ivrige dei er? kor eg gaular

som alle dei andre?

no, når eg ser på bildet, undrar eg –

- om eg visste framhaldet

            kor vegen skulle gå        og ende

ville eg då ropa så høgt

eller ville eg glidd stille vekk i frykt?

ville du då likevel møtt meg

i stilla        etterpå

og vaska vekk skamma

slik du gjorde

og tørka tårene mine

slik du gjorde

og halde meg inntil deg

og kviskra slik du gjorde; det er fullbrakt

du er fri

då óg?