Kven eig meg?

kven eig meg –

ropar eg frå hustaket,

til spørsmålet fyller byen

og alle auge er retta mot meg

kven eig meg – nokon?

nei, eg ropar ikkje

eg kviskrar

bak stengde dører

og bankande puls

            kven eig meg

kven eig dette hjartet

som klamrar seg fast

til denne kroppen

dette rommet, alle tinga

eg ein gong må sleppe

til sjølve tida og verda

og ryktet – å ryktet, kor det formar

hjartebanken        og alt

vil ein gong renne vekk i sanden

forsvinne og for evig vere borte –

kven eig meg, kven skal eg ære

om ikkje han som strekk ut hendene

og løftar meg         ut av mørket

og inn

i lyset?

Joh 12,46: Som lys er eg komen til verda, så ingen som trur på meg, skal bli verande i mørkret.