For den fortapte

flakke rundt i vilska
etter ein stad å kvile foten,
søke etter ly for regnet
eit tak å krype under -

symje over fjorddjupet
i redsle - det botnlause mørket
trugar med evig gløymsle
eit magnetisk drag - i fornufta

for finst det vel redning
for den fortapte
finst det vel håp
for den håplause

finst det vel fast grunn
for den som ikkje ein gong trur
at slikt noko kan finnast,
enn seie - for seg

og så dukkar det likevel opp
som frå tomme lufta
- eller, frå fjordmørket
og lyftar den druknande opp i lyset

lyftar og lyftar
dit sola skin, kleda kan tørke,
lungene fyllast med luft
og fornufta kan fyllast - med håp!

Men engelen tala til kvinnene og sa: «Ver ikkje redde! Eg veit at de leitar etter Jesus, den krossfeste. Han er ikkje her; han er stått opp, som han sa. Kom og sjå staden der han låg!

Matt 28, 5-6