lørdag 2. desember 2017

Hendene ropar



han rullar saman skriftrullen
set seg
og ser oss inn i auga

ser de hendene
kviskrar eg
(med pust frå ei anna tid)
sjå på hendene – sjå nøye

snart skal dei lyftast frå jorda
festa til eit tre
og visne som ei grein utan sevje

snart vil nytt liv strøyme
inn i hendene
fylle denne forunderlege læraren dykkar
med den krafta han hadde før
han kom til oss

då vil fridomen kome til dykk
og nådeåret kan ta til –

så sjå nøye på hendene
kviskrar eg
de heldige som får sjå
hendene rope ut vår fridom





Luk 4, 18-21: 
           Herrens Ande er over meg,
           for han har salva meg
           til å forkynna ein god bodskap for fattige.
           Han har sendt meg for å ropa ut
           at fangar skal få fridom
           og at blinde skal få sjå,
           for å setja undertrykte fri
         
og ropa ut eit nådeår frå Herren.

Så rulla han bokrullen saman, gav han til synagogetenaren og sette seg. Og alle som var i synagogen, heldt auga feste på han. Då tala han til dei og byrja slik: «I dag vart dette skriftordet oppfylt medan de høyrde på.»

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar