Eg held mi fint nede, av to gode grunnar:
1) Ingen veit dagen eller timen når Jesus kjem att. Det har Jesus sjølv sagt, og då er det ganske meiningslaust å skulle drive med tvilsom matematikk og ville gjetningar. Ein kan like godt innfinne seg med situasjonen slik den er: Vi vil aldri kunne vite. (Matt 24, 36: Men den dagen og timen kjenner ingen, ikkje englane i himmelen og heller ikkje Sonen, berre Far.)
2) Som kristen er eg slett ikkje redd for "dommedag". Kvifor skulle eg vere det? Jesus har allereie døydd for mine synder, han har vaska meg rein i sitt blod og gitt meg arverett til Himmelriket. Hadde eg stått aleine hadde eg nok vore livredd. Heldigvis står eg ikkje aleine, Jesus dekkjer meg. Eg stoler på dei løftene han har gitt i Bibelen (t.d: den vesle bibel: "... for at kvar den som trur på han, ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv")
Det er ikkje dumt å ha fokus på Jesu gjenkomst, slett ikkje. Som kristne skal vi leve i forventning, og glede oss til denne dagen. Vi må også vere vitner for han, og vise flest mogleg kor viktig det er å vere klar når Jesus kjem att.
For Jesus kjem att. Vi veit berre ikkje når.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar