lørdag 11. februar 2017

Eit ord som gir liv




ditt ord er ein straum
av regn mot soltørr jord,

eit stille sus av vind
der lufta var dirrande død

ditt ord kjem som uventa varme
og smeltar min frostskadde grunn

vekkjer til live dei vekkgøymde frø
i djupet av hjartet –  i dei ukjente rom

gir lyden av miskunn
eit ekko av fred

eit dekke av nåde
over alt som gjekk gale for meg





Jes 55, 10-11: 
    10 For lik regn og snø
          som fell frå himmelen
          og ikkje vender attende dit
          før dei har vatna jorda,
          gjort henne fruktsam og fått henne til å spira,
          gjeve såkorn til den som skal så,
          og brød til den som skal eta,
         
   
11 slik er mitt ord
          som går ut or min munn:
          Det vender ikkje tomt attende til meg,
          men gjer det eg vil
          og fullfører det eg sender det til.

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar